Ρατσισμός: ένα από τα συχνότερα φαινόμενα σήμερα.

   Τους τελευταίους χρόνους τα πράγματα τείνουν να γίνονται χειρότερα για τους ανθρώπους που καθημερινά δέχονται ρατσιστικά σχόλια και επιβάλλονται σε διακρίσεις. Με αφορμή λοιπόν ένα κείμενο στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ' Γυμνασίου αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Θα αναφερθώ μόνο σε φυλετικές διακρίσεις.

   Αρχικά θα ήθελα να θίξω τη συμπεριφορά των ανθρώπων που ασκούν ρατσισμό. Το γεγονός ότι ειναι προκατειλημένοι και λειτουργούν βάσει στερεότυπων φανερώνει πολλά για την προσωπικότητά τους. Αξίες, όπως η ισότητα, η αδελφοσύνη και η αλληλεγγύη είναι ανύπαρκτες. "Ο τόπος ολοένα βυθίζεται περισσότερο στην αμάθεια και στην αβελτηρία", όπως λεει ο Παπανούτσος, και δίκιο έχει (όσο για την αμαθεία, θα το προσεγγίσω άλλη φορα...). Δεν σέβονται τον συνάνθρωπο και αυτή η δήθεν ανωτερότητα είναι ουσιαστικά αβάσιμη. Δεν σέβονται το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι μπορεί να πληγώνονται από τέτοιου είδους αντιμετωπίσεις.

   Όσο γι'αυτούς που δέχονται το ρατσισμό... Ακόμα χειρότερα.... Εκτός από τη σαφώς αρνητική επίδραση στην ψυχολογία τους, ακολουθεί η πλήρης απομυθοποίηση μιας εξειδανικευμένης εικόνας. Οι περισσότεροι έρχονται ως μεταναστες από ξένες χώρες για να βγάλουν τα προς το ζην, και αντί να βρουν μια καλύτερη ζωή, έχουν να αντιμετωπίσουν άθλιες συνθήκες ζωής και διάφορα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Και όλα αυτα μόνο και μόνο επειδή καποιοι ασυνείδητοι τους θεωρούν υποδεέστερους.

    Κατα τη γνώμη μου, η ισότητα απο όλες τις πλευρές, είναι ένας θεμελιώδης παράγοντας για μια σωστή, ωμαλή και πάνω απ'όλα δίκαια κοινωνία.

Βαρέθηκα.....

   Καλησπέρα σας. Τι κάνετε? Είστε καλά?Το ελπίζω. Εγω πάλι όχι.ΒΑΡΕΘΗΚΑ!!!ΒΑΡΕΘΗΚΑ!!! Ζω μια ρουτίνα που δεν βλέπω να αλλάζει. Κάθε μέρα σχολείο-φροντιστήριο-διάβασμα .Βαρέθηκα να διαβάζω. Έχω καταντήσει να μην έχω προσωπική ζωή.Να μην έχω ελεύθερο χρόνο.
   Και οι καθηγτές τι κάνουν για όλο αυτό???Μας φορτώνουν με όλο και περισσότερα μαθήματα.Δεν μας καταλαβαίνουν.Νομίζουν ότι όλα είναι εύκολα για έμας και ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.Κι όμως δεν μπορούμε άλλο.Έχουμε αποβλακωθεί.Είμαστε όλοι την μέρα χωμένοι σε ενα βιβλίο.

  Και γιατί το κάνουμε όλο αυτό???Για να περάσουμε σε ένα πανεπιστήμιο.Να τυρρανηθούμε πέντε-έξη χρονάκια εκεί και μετά......Και μετά να μην βρίσκουμε δουλειά ή αν βρούμε (που χλώμο το βλέπω) θα είναι για ένα κομμάτι ψώμι.
  Θέλω να βλέπω την ζωή θετικά αλλά μπορώ ή μάλλον υπάρχει θετική πλευρά. Έχω απογοητευτεί πλέον και δεν ξέρω τι να πιστέψω.....

Σε τι κόσμο ζούμε;

   Η ώρα 9 το πρωί....Βαριέμαι πολύ όταν είμαι άρρωστη...Χθες λοιπόν έφυγα απ'το σχολείο την τρίτη ώρα και πήγα στο γιατρό. Μόλις φτάσαμε όλα καλά! Μάρέσει αυτό το περιβάλλον (θα το αναλυσουμε σε αλλη αναρτηση!)! Η τηλεόραση όμως με ενόχλησε πολύ.

   Πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως ο καρκίνος του πνεύμονα. Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω: Πως μπορουν μερικοί μερικοί και καπνίζουν; Δηλαδη ειναι εξωφρενικό. Να ξερουν οτι κάνουν κακό στον εαυτό τους και παρ'όλα αυτά να συνεχίζουν; Εντάξει ξέρω, είναι εθισμένοι, εξαρτημένοι και όλα τα σχετικά! Όμως εγω εμαθα απο μικρη ότι δεν υπάρχει "Δεν μπορώ" αλλά "Δεν θέλω". 

   Δεύτερον όλοι στην αίθουσα μιλούσαν για απεργίες, πετρέλαια, μισθούς και όλα αυτά τα κουραστικά για εμένα πράγματα της επικαιρότητας που όλοι ασχολούνται μαζί τους νομίζοντας πως θα βρουν λύση ή πως  ξέρουν ποιος φταίει και κάτι τέτοια. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί κανείς να συμβάλει και στην τελική καταντάει μια βαρετή ψυχοφθόρα διαδικασία.

   Απογοήτευση! Τα κλάματα ήθελα να βάλω, το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει. Δεν θέλω να μεγαλώσω ποτέ, ποτέ όμως.!

   Ξαφνικά μπαίνει μια κυρία, χαιρετάει και κάθεται στον καναπέ! Όλοι μιλούσαν ακόμα και σε κάποια στιγμή ησυχία κανείς δε μιλούσε, δεν είχαν τι άλλο να πουν. Ακούγεται μια λεπτή φωνη: "Τι όμορφα λουλούδια!". Ήταν η κυρία που ειχε μπει προηγουμένως. Ευτυχώς κάποιος που με καταλαβαίνει, σκεφτηκα και ένα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε αβίαστα στο χλωμό μου πρόσωπο.

   Τότε κατάλαβα πως δεν ήμουν μια κοπέλα βαθιά νυχτωμένη αλλά στην πραγματικότητα ήμουν σωστή. Ναι! Ήμουν σωστή! Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω σου, απλά ζήσε, μην επιβιώνεις. Αυτό έχει σημασία σ'αυτή τη ζωή. Να ζεις όπως θέλεις χωρίς να υπολογίζεις τι συμβαίνει γυρω σου. Ζήσε για'σένα και μην αφήνεις τους άλλους να καθορίσουν τη ζωή σου!

http://www.youtube.com/watch?v=9s2TEx7vNQA

Χριστούγεννα!

   Χριστούγεννα, Christmas, Weihnachten, Navidad, Jul, Nollag, Natale, Noel, Kerstmis, Nadolig... Πολλές λέξεις, μία σημασία. Αυτή η γιορτή, εδώ και πολλά χρόνια έχει χάσει τη σημασία της. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας που κάποτε συνήθιζε να υπάρχει έχει πλέον μετατραπεί σε καθαρά πολιτισμικό χαρακτήρα. Κάνοντας λοιπόν μια σύντομη αναδρομή στις Άγιες Ημέρες του τότε, διαπίστωσα πως όλοι, μικροί και μεγάλοι, γιόρταζαν τις ημέρες αυτές με τελείως διαφορετικό τρόπο. Τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα κάθε Παραμονή, χαρούμενα και ξέγνοιαστα! Δεν τους ενδιέφεραν τα χρήματα, το έκαναν για να περάσουν καλά! Την ημέρα των Χριστουγέννων γιόρταζαν με ευλάβεια και πήγαιναν στην Εκκλησία. Αυτές τις μέρες πάντως, ο κόσμος έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Κάθε παραμονή, τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους από νωρίς και το μόνο που τους ενδιαφέρει -δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου, λόγω της άσχημης τροπής των πραγμάτων στη χώρα μας- είναι να μαζέψουν χρήματα και μάλιστα πολλά. Πριν δυο χρόνια έτυχε να δώσω χρήματα σε δυο παιδιά που ήρθαν να ψάλλουν τα κάλαντα,, μάλιστα ένα αρκετά καλό ποσό και μόλις έκλεισα την πόρτα άκουσα το ένα να με βρίζει. Εκείνη τη στιγμή έπρεπε να ανοίξω την πόρτα και να τους τα πάρω πίσω αλλά συγκρατήθηκα γιατί ήταν Χριστούγεννα. Όσο για τους μεγάλους σε ηλικία τι να πω δεν ξέρω. Βουίζει η τηλεόραση κάθε μέρα: Εκπληκτική εμφάνιση στο ρεβεγιόν και ένα σωρό άλλα!
  Φτάνει τώρα με τα μειονεκτήματα. Ας πιάσουμε τα πλεονεκτήματα! Λοιπόν εγώ απο μικρη τη λάτρευαν αυτη τη γιορτή! Πήγαινα για κάλαντα, έδινα τα χρήματα στους άπορους, τραγουδούσα με τον αδερφό μου κάθε μέρα, πήγαινα στις γιαγιάδες μου και γενικά περνουσα φανταστικά!(εκτός απο μια φορα που είχα ανεμοβλογιά :P) Δεν με ένοιαζαν και ουτε τώρα με νοιάζουν τα χρήματα. Η γιορτή αυτή με ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα και φέτος αν καταφέρω να μαζέψω λίγα ακόμα χρήματα θα πάρω δωράκια στον ξαδερφούλη μου που δεν βλέπω συχνά αλλά τον αγαπάω πάντα! Επίσης η ατμόσφαιρα ειναι πολύ όμορφη με το δέντρο, τα φωτάκια και όλα τα σχετικά.Τα τραγούδια, τα μαγαζιά, τα γλυκά!

   Ειναι μια ξεχωριστή γιορτή απο όλες τις απόψεις! Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να περιμένω!